Modlitwa po poronieniu dziecka dla matki i ojca

Boże, nasz Ojcze, czas upływa, a mnie łzy napływają do oczu, w sercu mam jakby ciężar …

Ty dobrze wiesz, jak bardzo chciałam urodzić to dziecko, które nosiłam w sobie.

Świadomie i dobrowolnie nie robiłam niczego przeciwko niemu ani przeciw jego życiu,

a jednak … stało się .. ! Umarło, zanim mogłam je zobaczyć, przytulić, nakarmić;

zanim ono mogło zobaczyć świat i twarze swoich rodziców.
 

Wierzę jednak, że to dziecko żyje u Ciebie i jest szczęśliwe. To powinno mnie uspokajać,

tym bardziej że nie było w tej śmierci mojej winy, bo nie miałam złej woli.
 

Jednak szatan korzysta z mojego smutku, próbuje uderzać w moje serce i wchodzić między
mnie a Ciebie, mój Ojcze Niebieski! Chce koniecznie wzbudzić we mnie wyrzuty sumienia,
że może coś zaniedbałam, za mało się oszczędzałam, mogłam coś jeszcze robić.
 

Przez to chce wejść między Ciebie i mnie, wzbudzić lęk, rozgoryczenie, poczucie życiowej pustki,
chce mnie odciągnąć od modlitwy. Boże, nie pozwalaj mu na to!
 

Przezwyciężając tę „chmurę”, która mnie otacza i dusi, z pewnym wysiłkiem

modlę się do Ciebie:
 

Dziękuję Ci, Boże, za tak krótkie życie ziemskie tego maleńkiego dziecka, przez które

zdążyło sobie ono zasłużyć na szczęście wieczne! Wielbię Cię w wypełnieniu się Twojego

Ojcowskiego planu wobec niego i w Twojej decyzji, by właśnie w tej, a nie w innej

godzinie, posłać Anioła Śmierci po jego duszę. Ty wiedziałeś, co jest dla niego najlepsze,

i to właśnie otrzymało z Twej dobroci, umierając, uniknęło okazji do grzechu i pokus Szatana.
 

Pozwól mi, Boże, spotkać moje dziecko w chwale Nieba, a teraz wysłuchaj jego

modlitw, które zanosi do Ciebie za swoimi bliskimi. Na jego prośbę napełnij moje serce

swoim pokojem. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.