Daj mi swoje zranione serce-Oj.Slavko Barbarić

Otrzymaliśmy jeszcze jedną pozycję, po książce Modlitwa sercem, autorstwa o. dr Slavka Barbaricia,który
przemawia do serca i pisze z sercem. Wychodząc z założenia, że serce stanowi istotę człowieczeństwa,
nietrudno dojść do wniosku,że i tym razem jest mowa o podręczniku, który wnika w jeszcze jedną,
bardzo ważną,rzeczywistość życia chrześcijańskiego.W pierwszym, wyżej wspomnianym opracowaniu,
tę rzeczywistość stanowiła modlitwa, w tym zaś sakrament pojednania,czyli spowiedź święta.
 

Świadomy chrześcijanin uznaje spowiedź za istotę rzeczywistego życia chrześcijańskiego, bez której
nie ma pojednania z Bogiem i ludźmi. Pojednania bowiem nie można uzyskać ani ustępstwami, ani
wzajemnymi ugodami,jak to zwykli czynić mężowie stanu, gdyż jest ono wynikiem całkowitej przemiany
serca, którą można osiągnąć tylko poprzez pełną skruchy spowiedź sakramentalną. Niestety istnieją
poważne obawy, że chrześcijanie nie zawsze pojmują spowiedź tak, jak należałoby ją rozumieć w
duchu Ewangelii. Co więcej, często spowiedź jest traktowana powierzchownie i błędnie.

Nierzadko do tego sakramentu podchodzi się jak do męczącego postępowania sądowego, które jakoś
trzeba przeżyć!Rozmawiając o spowiedzi w niektórych środowiskach chrześcijańskich, często słychać
głosy, że spowiedź to wyznanie grzechów i wyrzeczenie się ich, a potem czekanie na pokutę.

A co z tymi, którzy myślą, że nie grzeszą lub są bez grzechu i lubią z upodobaniem podkreślać, że nie
zabili nikogo, nikogo nie okradli ani nie podpalili i to jest główny cel ich spowiedzi. Rzadko można trafić
na kogoś, kto by się spowiadał z grzechu zaniedbania. Wolnomyśliciele dodadzą, że spowiedź jest
zbytecznym obciążeniem człowieka wierzącego, że spowiadać się należy bezpośrednio przed Bogiem,
a nie przed kapłanem jako pośrednikiem, który jest tak samo człowiekiem jak inni. Taki i podobny sposób
myślenia prowadzi do tego, o czym wcześniej już była mowa, a mianowicie do traktowania spowiedzi zbyt
powierzchownie, a co za tym idzie błędnie. Spowiedź bowiem przede wszystkim trzeba pojmować jako
spotkanie grzesznego człowieka z miłosiernym Bogiem. Jeśli potraktujemy sakrament pokuty tak jak
powinniśmy, wtedy każda chrześcijańska spowiedź stanie się bardziej gruntowna i w większym stopniu
do przyjęcia, niż to miało miejsce do tej pory. Ten podręcznik przygotowujący do spowiedzi o. Slavka
Barbaricia pod adekwatnym tytułem „Daj mi swoje zranione serce” stanowi niezawodny drogowskaz
jak dojść do takiej spowiedzi. A nawet coś więcej. To jest niekłamana cząstka gorącego serca, które
promieniuje miłością i zachęca do miłości.